Kirli savaşın mazlum halkına…
Ben şarkımı Iraklı çocuklara söyleyeceğim
Alnımda çaresizliğimin utancı
Yüreğimde kahr ile dualar yükseliyor göğün katına
Kimlerin ocağına bombalar düşer bu saatlerde
Kaç ana yavrusuna ağlar, kaç yavru anasına…
Bir kadının sabrının sınırını sorarım…
Ağlamaklı bir sesle ‘sen’ yaştaki karıma
Ben şarkımı Iraklı çocuklara söyleyeceğim
Ellerimi göğün en makbul yerine kaldırarak
Sana keskin bir ağıt bile söyleyemedim hâlâ
Bağışla…
Ne uçurtma uçurdum senin göğüne,
Ne mavi bir gökyüzü çizdim sana
Sanma ki ‘sen’ yaştaki oğluma seni düşünerek sarıldım
Biliyor musun
Bu halimle bile kendimi insan sandım…
Ben şarkımı Iraklı çocuklara söyleyeceğim
Biraz kirli yeşil dolar uğruna
Seninle savaşmıyor diye ne de çok kızdılar bizimkilere
Masada kaybeden olmamak için
Conilerin gül hatırına
Ve bahtın kadar kara petrolün niyetine
İçinde değiliz bu savaşın diye
Hayıflandılar, öfkelendiler…
Ne kadar duygusuz insanla dolu dünya!
Çünkü ‘sen’ ölünce, sen yaştaki çocuklarına
‘Millî Hâsıla’daki düşen miktar çoğalacaktı güya…
Nisan 2003, Aksaray
Mehmet Ekici (taha)Kayıt Tarihi : 7.9.2005 22:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!