* Sen ** Şiiri - Serdar Çelebi

sen bir pragmatistsin...
tüm hücrelerinin çekirdeklerine işlenmiş olan
bencillik duygunu da buna eklersek
ortaya çıkan cismin
bir insan olma olasılığı kadar insansın.
sen habislerin en önde gelenisin...
hiçbir korku senaristinin yazamayacağı kadar kötüsün
ve bir o kadarda acımasızsın.
“”“yeni doğmuş bir bebeği
annesinin bağrından alıp
o annenin gözleri önünde;
önce kemiklerini teker teker kırıp
sonra o küçücük bedeni diri diri düdüklü tencerede haşlayacak
ve o leş kokuyu içine çekerek
bundan zevk alacak kadar sadistsin.”””
sen tüm eşrafınla bir eziyet müptelasısın
seni Allah yaratmış olamaz
sen bir insan olamazsın
söyle nesin sen
nesin şeytanın odalığı?

şimdi bu satırları o hiçbir işe yaramayan yüreğinle okuyup
içini çeke çeke
ve umursamamaya çalışarak
belki de olumlu düşünüp
“benim için hala bir şeyler yazacak kadar değer veriyor” diye düşünen
o muhakeme yeteneğinden mahrum küçücük beyninle
bak şu son mısralara:
çünkü
bu satırların devamında hiçbir şey yok.
tıpkı senin lanetlenmiş hayatının devamında
iyiliğe dair hiçbir şeyin olamayacağı gibi...

18/04/2005
kıyı