''sen'' Şiiri - İlyas Baltacı

&&

'sen' diye başlayan
ne çok cümle kurmuştum...
nasıl da inanıp bağlanmıştım...
hele aklıma geldiğin an
hele ki hayalin geçerken yüreğimden,
sanki yüreğin yüreğime değmiş
o sıcaklığı bulmuş gibiydim.
şimdi,
''sen'' diye başladığımda
boğazım kuruyorsa,
yüreğim acıyorsa,
ve yazdığım her şiirde
biraz daha kahroluyorsam,
sebebi sensin.

&&

'sen' diye başlayan
ne çok gözyaşı vardı,
ve ne çok ayrılık şiirleri yazılmıştı...
bir veda gidişi gibi,
bir ayrılık hikayesi gibi,
ne kadar da soğuktu o gidiş...
şimdi bağırsam ardınca
duyar mısın?
çare olabilir misin?
''sen'' diye başladığım o şiirlere.

&&

'sen' diye başlayan
ne çok mevsim yaşadım,
ve ne çok yara aldım,
inan kalmadı tek bir dalım...
çaresizce kendimi bıraktım
bu garip hayatın tam ortasına,
sokaklar yabancıydı,
şehir kalabalıktı,
bir ben yapayalnızdım...
işte bu yüzden,
belki de yazıp durdum çok gece...

&&

'sen' diye başlayan
ne çok yıl geride kaldı
ve biriktiği kadardı içimdeki sancısı...
senden sonra,
umudunu kaybeden bir şair gibiyim...
artık doğan güneşe aldırmıyorum,
parlayan yıldızları sevmiyorum,
dipsiz bir kuyudan farkım yok...
yine en karanlık geceme
'sen' diye başlıyorum,
'sen' diye bitiriyorum.

&&

(Polat Tek)
10 Ocak 2018

&&