Anlaşılmazlıkların dünyasında bir cevapsız soru daha ekledin listeme.
Karmaşaların yoğunluğunda kaybolmuşken bir kez de sen kardın aklımı.
Bir ben miyim deli, hep soruları bulan
Ama cevaplarını hiçbir zaman?
Bir de sen vardın ya aslında;
Hep anlamsızlık vardı kafanda.
Cevaplarınsa yanlıştı, acımasızdı da.
Bu yüzden inanmadım doğruluklarına,
İnanasım gelmedi ya da.
Kırıcı ama doğruydu kimi zaman,
Kimi zaman da muhalifti yalnızca.
Karşı çıkmak, isyan etmek için anlattın bazen;
Birine değil, kendineydi sanki isyan.
Ne dediğini bilmedin bazen de bilemedin;
Konuşmalıyım deyip döktün dilinin ucunda ne varsa.
Sevip, nefret ettim senden;
Bazen kızdım, gülümsedim bazen de;
Dalga geçtim, takdir ettim bir yandan da.
Aynı duyguları aldım karşılığında.
Yer edinip oturdun sonunda aklımın bir köşesine.
Kaldırıp atmak istedim, başardım sandım;
Geri koyup düşünmek istedim, zaten hep oradaydın.
Yoruldum atıp almaktan,
Ama çözüm de bulamadım.
Alıştım nasılsa karmaşaya deyip, seni de bir soru yaptım.
Kayıt Tarihi : 25.4.2005 00:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!