Sen Şiiri - Muhammed Emir Aslan

Bir ışık düştü içime, derin sen,
Zaman sustu, genişlediği o ân sen.
Adın bir serin su, aktı gönlümden,
Ruhun kendini bulduğu, mekân sen.

Rüzgâr inceldi saçının ucundan,
Gün gül koktu, göklere değdin o an.
Ne bir söz kaldı, ne bir açık kelam,
Aşk bende hâl oldu, duru sükûn sen.

Bir bakışınla çözülür karanlık,
Gece çekilir, utanır bir anlık.
Benlik eksildi içimden usulca,
Varlığımın özü, kalan yine sen.