Sen Şiiri - Şiir Sayesi

Öyle bir sessizlik ki,
sanki evrenin sesi benden uzaklaşmış,
bir uçurum da yankılanan iç çekişlerim var.
O kadar olmazlar birikmiş ki içimde,
her biri bir yara, her biri bir eksiklik.
Ve ben, kusurlarıyla mükemmeli arayan
yorgun kalabalıkların arasında
sana suskunluğumu anlatmak istiyorum.

Yüreğim, herkese kapı duvar,
kilitli, paslı, dokunulmamış.
Ama
seni pamukla sarasım var,
nazlı bir sevgiyle, incitmeden,
sanki senin varlığınla derman bulacak
Dertlerim var..

Gözlerim, herkese âmâ,
ışığı unutmuş, karanlığa alışmış.
Ama sende…
bir mum gibi yanası var,
gözbebeklerimde doğan bir güneş gibi,
karanlığımı aydınlatan bir ışık gibi.
Seni gördükçe gözlerimin gülesi var..

Kulağım, herkese sağır,
sözler anlamsız, sesler yorgun.
Ama seni…
bir ömür dinleyesi var,
sessizliğin içinden süzülen melodinle,
kalbimin ritmini değiştiren sesinle.
Dinledikçe sesini aşina kalasım var…

Neden mi?
Çünkü sen,
sessizliğimin içindeki en gür fısıltısın.
Çünkü sen,
yıkılmış duvarlarımda açan ilk çiçeksin.
Çünkü sen,
eksik yanlarımı tamamlayan
ve beni ben yapan tek ihtimalimsin
Sen benim en sessiz yanımı
En güçlü kılan mucizemsin..