Sen Şiiri - Sezen Almina Akbulut

Gölgeler saklanmaz,
arzular yaşar, dedi.
Gölgeler yoksa — bir rüya mıydı
arzuları yaşatan?

Yoksa köhne duvarların taş sokakları mıydı hatıralar?
Söyle, ruhum:
gözlerindeki perdeler neyin sisi?
Kırmızı gecelerin hasreti mi,
yoksa portakal çiçeği kokan bahçeler mi?

Hayır, dedi.
Hayır.
Gölgeler nesnelerin esiri.
Soyamaz beni karlı yamaçlarımdan.

Üsküdar’da, faytonlu atların gölgesinde
düşlerime karışan eski burjuvalar…
Benim rüyalarım olamaz.

Her son bir başlangıçsa,
ya ölmek içindir,
ya da sevmek için.
Sahi:
ölmekle sevmek bir değil miydi?

Belki de yaşamı anlamlandıran
Sarı saçlı kızların eski aşk mektuplarında
Dökülen her kurşun lekesi
kendilerini sevmesi içindi..