Sen... Şiiri - Sait Yalçın

Bir yara açtın ki bende çok derin,
Kalbime düştüğü anda gözlerin.
Kaçıp gitsem bile dolmaz hiç yerin,
Kulağımda çınlar bütün sözlerin...

Bazen beni sinir küpü etsen de,
Bazen en olmadık yerde gitsen de,
Bazen de sen karanlığa itsen de,
Can simitim olur narin ellerin...

Ah benim sevdalım bozkurt bakışlım,
Kalbime sürgünüm, göğse nakışlım,
Bir söz etmesiyle şimşek çakışlım,
Beni yoldan alır tatlı dillerin...

Hatır gönül bilmez bazı zamanlar,
Söyle seni benden başka kim anlar?
Ruhumu kaplarken kara dumanlar,
İçimi ısıtır güneş yüzlerin...

Bu nasıl bir tutku tarifi yoktur,
Kaşların hilalim, kirpiğin oktur,
Elbet senden bile güzeller çoktur,
Lâkin sana götürüyor izlerin...

Kıskançlık krizim arttırsan bile,
Yaşarken mezara attırsan bile,
Aşkım beş paraya sattırsan bile,
Aklımı başımdan alır gizlerin...

Sait'im belki de Mahşer'e kaldı,
Ben sevdim; muradı yâd eller aldı,
Gecelerde uyku muyku kalmadı,
Ölünce uyutur beni dizlerin...

07. 01. 2025 Samsun
Saat : 09:39