Sen Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Henüz kendime sahip çıkacak kadar delirmedim.
Görüp te bir yerlerde, bu bendim diyecek kadar aptal değilim.

İçimde iyilik namına ne varsa şerrin gücüyle parçaladılar, iğreti bilinen her şeyden payımı alıyorum.
Bir alkoliğin sigarası gibi, yangından mal kaçırırcasına bitiriliyor, bitiyorum.. Hasbelkader, bir eroinmanın kaleminden düşmüşçesine her kelimemde ölümü hatırlatıyor, intihara gidiyorum.
Mafya beylerle ekmek bölüşmüş gibi, her yanıma kor ateşler saçıyor.
Her adımımda bir kavga, her adımda bir kızgınlık her sevgimde kendimden kaçıyorum.
Ne kötüyüm ama içimdeki çocuğu her dakika kemerle baş başa, işkencelere maruz bırakıyorum.
Midemin sol yanağında bir tabutluk var, kinime sapsarı bir ışık yakıyorum.
Yangınlardan Halliceyim, yandıkça yaş kanıyorum.
Lütfen gel artık yağmur , normalimden daha hızlı yaşlanıyorum.
Yada yalvardığım gecelerde, intihara yaklaşıyorum.
Tanrıya bin bir ihbar! Sen ona evim diyorsun, ben sokaklaşıyorum.