Sen Şiiri - Mahmut Çopuroğlu

Günler geçiyordu.
Haftalar geçiyordu.
Aylar geçiyordu.
Mevsimler geçiyordu ama.
Sen hiç geçmiyordun.
Hep bir yara olarak kalacaktın sanki.
Oysa sen bir yara açmak için değil.
Yaramı kapatmak için tutmuştun elimi.
Merhemdin oysa sen.
Bahçemde güldün.
Bitmeyecek bir bahardın.
Şimdi kurudu o merhem, daha da açıldı yaram.
Aldılar gülümü bahçemden.
Bahar bitti, ve hiç gelmeyecek gibi.
En kötüsü ise, hiçbir şeyin olmayacağı iyi mi?