Sen, düş kurulacak kadın.
Sen, yastığımdaki yalnızlık!
Arkamda bıraktığım gurbet.
Ve özlediğim ten kokusu.
Sen, gecemin içine doğan hüzün.
Görmeyecek miyim bir daha yüzünü?
Bırak beni artık, yalnızlığını da al götür.
Bırak hüznünü bana, sen gül!
Kayıt Tarihi : 8.6.2024 02:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Aşk
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!