Sen Şiiri - Hüseyin Karahan

SEN

Çılgın çağlayanlarda su misali aktın gönlüme
Bir gülüşün ile hayat kattın biçare ömrüme
Sana olan sevgimden gönderseler beni sürgüne
Söz geçiremez oldum aşka susamış yüreğime.

Sevdan kor oldu dokundukça yakıyor bedenimi
Gönlüm sevda ya aç bir bilsen sen içimi
Ölüm mü yoksa sen mi bıraksalar bana seçimi
Yoluna kilit vurur çift atarım kalın perçini.

Bu gidişat hayır değil inanıyorum yürekten
Kim zarar gördü şimdiye kadar sevmekten
Sevdiğin yolunda korkulur mu acaba ölmekten
Ayırdılar bizi çare bırakmadılar başka gitmekten.

Herkes bir gün toprak olacak fani dünyada
Hep yanındayım ama bunlar sanki rüyada
Meltem esti mi sessizce kokunu alıyorum havada
Yazık ettiler kıydılar hem bana hem sana da.