Sen Şiiri - Kasım Kobakçı

O gelen lütfen sen ol,
Sen ol o köşeden çıkan,
Gelir ayak seslerin her köşeden,
Her yerde bir uğultu bir baykuş sesi var.

Kurtlar ve çakallar,
Av partisine çıkmış gibi,
Peşindeler sanki,
Aşkımızın birer birer.

Sanki Tac Mahal'e inat,
Sanki Şah Meran'dan bu yana,
Takip ettiler bizi yolumuzda,
Kovdular her yerden,
Aradılar bizi her çağda.

Terk ettik vatanımızı,
Bohçamızda yalnızlıkla,
Yürüdük bilmediğimiz diyarlara,
Bıraktık her kalpte izimizi,
Duyurduk her yerde adımızı.

Büyüttük korkuları belli belirsiz,
Aşık olduk İstanbul'a,
Onu hep Bosna gibi hayal ettik,
Yaşadık hayatımızı birbirimizle,
Farkında olmadık.

Çok fazla özledik bebeklerimizi,
Kimlerin adlarını vermedik ki onlara,
Kimine Ferhat, kimine Mecnun, kimine de Hayat dedik,
Sen ne dedin adlarını?
Kimi Leyla'ydı, kimi Sevim'di, kimi Masum'du.

Bıraktın hepsine kendinden bir iz,
Taşıdı bizi her biri bilmediğimiz ufuklara,
Hala duymadın mı canım?
Seni beklediğimi duymadın mı?

Bekliyordum sanırım yüzyıllardır,
Yüzyıllarca süren ve bitmeyen bir arayış,
Söyle bana, ne zaman buluşacağız?
Çölün ortasındaki bir tepede kavuştu Havva'ya Hz. Adem.
Biz buluşacak mıyız bir gün?

Aşkımız ve güzelliğinle ilgili,
Seninle kavuşma şarkımız,
Hep ağıt yaktım gelmeyişine,
Unutmamak için savaştım.

Fethettim ülkeleri,
Senin gözün uğruna,
Yenilgiyi bilmedim,
Ama sen yine gelmedin.

Taşımadı rüzgar seni soğuk odama,
Ne bir nefes, ne bir ses, ne de bir selam,
Parlamadı gözlerin güneş gibi,
Her gece ölüm döşeğinde olduğunu söylüyorsun da,
Oysa dudakların benim ölümüm.

Mahkum edildim tenine,
Bükülü saçlarının içine çekildim,
Her yerde sen varsın,
Her an seni yaşarım,
Ama sen hala gelmedin.

Gelmeyecek misin yoksa?
Varken yolunu bekleyen bu kadar çok insan,
Güzel kızlar ellerinde dantelli mendillerle bekler,
Sana aşk şiirleri söyleyen şairler bekler.

Bekler masumiyet için yalvaran bebekler,
Bekler anneler çeşme başında,
Hiçbir şey yokken,
Senin için dünyaya meydan okuyorum,
İnanmıyorum, inanamıyorum, olamaz.

Masum bir kırlangıç o gelen çocuk,
Bir meleyen kuzu, ürkek bir güvercin,
Yıllardır bebeğinin hayalini kuran annesin sen,
Ve o ayak izinin içindesin sen.

Her gece koynuma koyduğum yastığımsın sen,
Parlaklıklarıyla beni aydınlatan yıldızlarsın sen,
Gecedir en sadık sessiz dostum,
Loş bir sokak lambasısın sen.

Güneş'imsin sen,
Bil ki sen benimsin,
Her gece üzerimde tuttuğum,
Sıcak ellerin gibi.

Ve bil ki sen,
Her zaman benimleydin,
Ve hiç gitmedin.