Sen ki benim en sevdiğim güllerin gülme sebebi,
Papatyaların yaprağı, ruhumun sahibi.
Hayatımın temeli, yaşam denen o geminin yelkeni.
Bunları sana yazıyorum dünya güzeli,
Ben ki sana sarılmaya korkan, şimdi o kadar çaresiz ki bir gülümsesen dünyalar benim olacak gibi.
Ben ki gülüşündeki güzelliğe kitaplar yazan şimdi o kadar yalnız.
Boş sayfalarda kalan sevgim sonsuzdu,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta