Sen ki benim en sevdiğim güllerin gülme sebebi,
Papatyaların yaprağı, ruhumun sahibi.
Hayatımın temeli, yaşam denen o geminin yelkeni.
Bunları sana yazıyorum dünya güzeli,
Ben ki sana sarılmaya korkan, şimdi o kadar çaresiz ki bir gülümsesen dünyalar benim olacak gibi.
Ben ki gülüşündeki güzelliğe kitaplar yazan şimdi o kadar yalnız.
Boş sayfalarda kalan sevgim sonsuzdu,
O yüzden kitaplara sığmadı yazdığım cümleler.
Gel gör ki sığmayan cümlelerin ilk kelimesi ismin, son kelimesi soyismin...
Kayıt Tarihi : 20.11.2022 23:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!