Sen Şiiri - Seval Sevnc

SEN
Yağmur, pırlantalarını bırakırken
Senin tüm renklerine
Toprak kokun sarıp sarmalıyor güneşi,
Sönen köz olsada, gülüşün büyütür ateşi
Gözlerine ışık dolsun sen gün ışığısın
Aşıkların vuslatı sevmelerin zamanısın

Yüreğinden bir damla ışık saçar doğaya
Her zerre katreye vurgun aşıklar sana
Ay utanır ışığından, sözlerin bal damlası
Sarı bir gül yaprağında sevimli, çiğ tanesi

Bir bakışın hayat verir kurumuş topraklara
Işığın can verir sararmış yapraklara
Toprağımsın tohumumsun sen su gibi aziz
Takvimlere sığmaz seninle hikayemiz

Yıldızlar gözlerinde parıldayan elalar
Işıklı yüzünle büyülenir mukaddes akşamlar
Şifalı ellerinle devadan bir parçasın
Sen kırk yıl kadim arkadaş hatırısın
Bir kahveye sığmayan vefanın kutsalısın