şimdi senden uzakta,
gözümün gördüğü,
dilimin anlattığı hep sensin.
belki beni fark edersin diye,
kimsesiz bir çocuk gibi sokakta
kapı önlerine,
pencere kenarlarına
kendimden bir parça
bıraktığım sensin.
kapının altından atılan
isimsiz bir mektup gibi,
belki birgün çıkıp gelirsin diye
her akşam yolunu
beklediğim sensin.
Kayıt Tarihi : 20.11.2024 13:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!