Sen Şiiri - Gönüllü Psikopat

ben taze sönen bir kül sense yere düşmüş bir kar
üstümüzde dururken bembeyaz bulutlar
ikimizide alıp savursun bir rüzgar
etrafımızda uçuşsun tüm umutlar
"Romeo ve Juliet" gibi olabilirdik biz
düşünsene bir dünya sen ve ben, ikimiz
yemyeşil bir ada ve bucaksız bir deniz
senin sesini duyabileceğim kadar sessiz
acı içimde kıvrandı bir yılan gibi
bu aşk kalbimde hala ilk günkü gibi
sözcüklerim dilime çok sert düşüyor
güneşimsin , sensiz bu beden üşüyor
şiir yazarken eşlik etti bana sevgin
inan seni ben her şeyinle sevdim
senin yanına ben her şeyimle geldim
yanımda hiçlik vardı çünkü her şeyim sendin
ama biliyorum sen sadece bir rüyasın
içinde umutlarımın yüzdüğü bir deryasın
sen değeri bilinemeyen bir dünyasın
sen kokunla cezbeden bir papatyasın
sen hayal edilemeyen bir ütopyasın
sen keşfedeni aşık eden bir coğrafyasın
sen ve gülüşlerin hep kalbimde, aklımdasın...