Sen Şiiri - Adem Ulutaş

Sevgileri damıtıp yüreğime sakladım,
Sevmeyeni sevmeyi gönlüme yasakladım.

Sürsünler isteyenler devran içinde devran,
Kaşı gözü sürmeli güzele olmam hayran.

Şikâyet etmem çölden dağları delmem boşa,
Kerem gibi yanarak kul için ölmem boşa.

Vuslat için yürünen tüm yollar sırat bana,
Ne gelirse başıma Sen'dendir murat bana.

İsminle çarpar yürek damarda kanım çağlar,
Dil sessizce zikreder gözlerim durmaz ağlar.

Ezelsin ve ebetsin zamansız zamandasın,
Hilkatime üfledin cesettesin candasın.

Bildiren Sen bilen Sen, gönüldesin serdesin
Varlığın sahibisin mekansız her yerdesin.

Yarattığın canlıya rızık Sen'den Rezzak'sın,
Baş secdeye kapanır Hakk Kadir-i Mutlak'sın.

Silinir karanlıklar ışığıyla güneşin,
Öldürüp diriltensin Allah’sın yoktur eşin.

Ol deyince olduran sana kolay zor olmaz,
Senin emrin dışında canlı cansız var olmaz.

Cömertleri seversin verensin verdirensin,
Hamt şükür sabır ile huzura erdirensin.

Günahlara gark olmuş kulun perişan harap,
Nedametler içinde el açtım affet Ya Rab.

Sen mağfiret edensin lütfun affın boldur Hakk,
Adem kapına geldi bu kapı en son durak.