Sen! Şiiri - Emsal Toprak

Sen!

Girdiğinde aklıma sükuttan sessiz
Dimağım hatırana koştu nefessiz
Her gönülde açan, her çiçek eşsiz
Miski amber toprağın ve taşın senin

Seninle ağlayıp gülsem ben künde
Ellerin ellerimde olsa son günde
Bedenimin kefen giyeceği düğünde
Düşsün mezarıma gözyaşın senin

Kendime sitemim, kahrım kendime
Eyvahlar ki! Gücüm yetmez bendine
Çırpındıkça batarım kendi fendime
Gözünle yara açmak uğraşın senin

Sultanım! Boynu bükük sultanım
Canımın iksirisin, canım cananım
Gözümde nurum, damarda kanım
Ruhum iki cihanda sırdaşın senin

Bakışlarının kaç kelime girer içine
Bir buse getirsin senden söyle elçine
Ölçtüm, tarttım değer biçtim kaçına
Ağır geldi hepsinden bir kaşın senin

Olur ya! Unutup da gidersen eğer
Kader bu! Yazgım böyleymiş meğer
Çiynenmez olsa da her kutsi değer
Billahi olamam gardaşın senin...
Emsal TOPRAK...