Sen Şiiri - İsmail Akyüz

Güneşten önce uyandım bu sabah
ne bir arzu ne bir umu
her şey uzak bedenimden
bu çok farklı her zamankinden
bir dinginlik duygusu yükselir içimde
lacivert bir karanlık kapımın önünde
yıldızlar ışıl ışıl gökyüzünde
zeytin ağaçları akasyalar ve gece sefaları
her yere sinmiş o güzelim kokuları
sonra ateş böcekleri
cırcırların bitmeyen sesleri
gece beraber oturduğumuz salıncak
az ileride salkım söğüdün altında
hani uyuyup kaldığın başın omzumda

denizden yayılan derin yosun kokusu
reddi mümkünsüz bir davetin içinde
oturdum serin kumların üzerinde
güneşin ilk ışıkları dağların üstünde
hafiften kendini gösteren sabah esintileri
denizin karanlık örtüsünü kaldırıyor
kulaklarımda bir hoş tını oluyor
küçücük dalgaların şehvetli çırpınışları
teslim olurcasına kıyıya varışları
sen geliyorsun aklıma
sonra deli dolu sevişmelerimiz
ve benim oluşlarındaki
sessiz teslimiyetin