Sen Şiiri - Münire Çevik

SEN..
Senin yerine koyamadım hiç kimseyi,
Başka insanlar oldu,
İçimde yaşadı,
Ama hiçbiri senin kadar derine inemedi.
Seni sana anlatabilmeyi çok isterdim oysa ki,
Sana benim gözümle bakma fırsatı verebilseydim,
Sen bile kendine aşık olurdun.
Günlerce bekledim senin gelişini,
Sonra aylarca,
Sonra yıllarca.
Sadece bekledim.
Gül sevgilim, çünkü sen güldükçe ben mutluyum.
Üzülme sevdiğim, çünkü sen üzüldükçe ben kahroluyorum.
Ay ışığı saçlarına değsin sevgilim,
Güneş tenini hiçbir zaman incitmesin.
Bitmek miydi, yoksa tükenmek miydi senin bana yaptığın.
Acı çekmek ile yok olmak arasında bir fark var mıydı?
Hiçbirinin önemi yok artık.
Çünkü bende yokum.
Bir çiçek bahçesinde gibiydim,
Tek bir tane gül vardı.
Ama o kadar büyük bir ihtişamı vardı ki,
Tek başına her şeye yeterdi.
Bana sevdiğin kadar sevilecek dediler.
Ama bilmiyorlardı ki benim sevgimin bir sınır yoktur.
Hayat yaşamanın bize verdiği acılar ve sevinçlerdir.
Bizler, yaşadığımız kederi başkasına yüklemeyi,
Mutluluğumuzu kendimize biçmeyi seçeriz.
Münire çevik