Sen. Şiiri - Fatma Koyuncu

sen ruhumun üşüyen yani
özlemin kor olmuş yakarken benliğimi
ben nasıl unutabilirim söylesene seni
suskunum belki günlerdir
sanma ki söndü içimdeki sana olan sevgi
istanbulun yanıyor ilk günkü gibi sana deli
sen kışin ortasında bahar getiren sevdam
sen kiskanip beni dört nala ayağa kalkan tayim
sen suskunluğun sen coşkun nehrim
ben sence günü birlik sevenlerdenmiyim
yeniden sevmeyi sende öğrenen ben
şöyle be adamım unuturmuyum seni
sen mutlu ol diye sadece yok.oldum sessizce
ama ne seni sevmekten vazgeçti bu deli yürek
nede unuttu senli günleri
bu dil boşuna sana cano o demedi
bir yalandı yaşadığımız bir günah
ama yinede senle herşey çok güzeldi
unuttunmu bilmem sen beni
bende herşey gittiğin g un gibi
sen bende bu kadar varken be adam
ben sende yoksam tek neye yararki
sen imkansizim sen kaybolmuşlugum
belki artık kelimelerim yarim
dizelerim suskun
ama bu deli kız seviyor hayla delic e seni....