Sen Şiiri - İsa İnce

Yine sen diyerek başlamıştım söze
Varlık içinde, yokluk sen
Anlatmıştım satır satır, kalem kalem
Yaşlı gözler üstünde, morluk sen

Beyaz bir ışık yedi renge bürünmüştü
Bir umut vardı hani, yerde sürünmüştü
Yoktu senin gibisi nerde görülmüştü
Şairlerin gönlündeki aşka olan inançtın sen

Seni yazdığım kirli bir duvar vardı
Arada gelip giden kesik duygular vardı
Ne Şirin vardı, ne de Ferhat dağlar yardı
oysa Ferhat'ın gönlündeki Şirin'din sen

Ellerimi açtığımda bir sen kopardı yüreğimden
Seni gördüğümde bir yaş sapardı gözlerimden
Canım çıkardıda can evimden söyleyemezdim
Çünkü, dudağımdan çıkan çünküydün sen

Ağlayan bir duygu titrek bir ses
Son bir istek son bir dilek son nefes
Kahrolan bir yürek var son bir heves
Anlatmak istediğimde buydu, sevdiğimdin sen.