Sen Şiiri - Yılmaz Sarı

Sen en çok ağlarken güzeldin
Ayrılığın korkusu sardığında ellerini.
An gelir
Sen gidersin.
Bir uğultu doldurur kulaklarımı
Buğulanır gözlerim.
Düşü sobelenmiş çocuğum
Kırılırım ben.
Üşür,
İrkilirim.
Düşlerimde dolaşır bir heyula
Çok eskilerden
Bir ağıt takılır dilime
Ağlarım.
Martılar susar,
Sığlaşır deniz
Ölüm sessizliği yalnızlık coğrafyam.
Oysa gülümseyişin senin
Dost sohbetlerin
Umut tacirim.
Söker kederi gözlerimden
Yüreğimi ısıtan sesin.
Sevi olup akar içime.
Kaldırır engelleri bir bir
Gebe kalırım şiire.

Şiirim hasat mevsiminde
Bin verir bire.
Zaman akar
En güzel an seninle
Seninle akar su derede pırıl pırıl
Gökyüzünde seninle parlar yıldızlar ışıl ışıl
Döndürür başımı dünya
Dizdizeyken seninle.
Yokluğun yoksulluğumdur
O an ki Şirin’siz Ferhat’tır yüreğim
Ellerim cebimde,
Serseriyim,
Türküsüz dengbejim
Medeniyetin in
İn’inde.
Bekler beni sokaklar
Ayyaş durakları
Genelev kapıları
Kaygan aşklar çemberi.
Düş olursun bana,
Uzaklığına ağlar özlemlerim
Büyür acın içimde.
Koymazdı bana
Ne yoksulluk ne ölüm.
Ama…
Söyleyebilseydik.
Yaşamak dediğimiz
Sevdalı türküleri.
Ağla sevgili ağla
Bu ağıt ayrılığa
Sen ki ağlarken güzelsin
Seninle gider her şey
Bir yavan öğün gibi
Duygusuz öpüş gibi
Kalırsın yanağımda.
Atmaz yüreğim
Sesinin uzaklığında.
Bahar, umuttur bilirim.
Kınalı kanadıyla bir kuş konar
Bir dala.
Kuş sensin
Dal benim.
Ayrılık bir mevsimse
Bozulmamışsa hala
Kırlangıç yuvasıdır yüreğim.
Beklerim.

Yılmaz Sarı