Sen… Ey sevgili..
Çok mu üzdüler seni..
Yokluğumda bilmediler mi değerini..
Sevmesini bilmediler mi o öpülesi yüreğini..
Hep yalnız mı ağlattılar seni..
Hıçkırıkların geceyi çınlatırken duymadılar mı sesini..
Bulutlar yağmadan mı geçti üzerinden..
Gökkuşağını görmedi mi cennet gözlerin..
Yokluğumda başını yaslayamadın mı..?
Omuzların bu yükü kaldıramadı mı?
Sen.. Ey yar..
Korkma, çekinme, artık üzme kendini..
Senin değerini bir sarraf misali bilen geldi..
Tüm kötülükler sona erdi..
Gökkuşağına bakmak yetmez..
Artık dünyamızı gökkuşağına boyayacağız..
Sen ben olmak yetmez..
Kos kocaman biz olacağız..
Ey Yüreğimin Sahibi..
Sen sevdamsın içime içime akan
Sen aşkımsın damarlarımda yüzen kan..
Sen yüreğimde zelzeleler koparan..
Sen gülümsün cennet gibi kokan..
Sen ışığımsın güneş gibi doğan..
Ey..Vazgeçilmezim..
Bu dünyadaki Cennetim..
Kor Kor hasretim
Artık asla korkma ben geldim..
Canına can katmaya geldim..
Ömrüne Huzur katmaya geldim..
Senin yerine ağlamaya geldim..
Uzat o pamuk ellerini çekinme..
Tut ki yarım asır bekleyiş son bulsun..
Tut ki yüreğimiz aşka doysun.
Tut ki kötülükler son bulsun..
08.08.2019
Kayıt Tarihi : 9.8.2019 09:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan şiir yazamaz insan şair yapılır.. Öyle seversin ki kelimeler dilden değil yürekten kaleme akar..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!