Sen Şiiri - Selim Abdülkadir Gözler

Oysa öylesine güzel başlamıştı ki her şey
İlk kez kampüste yürümüştük seninle
Ve ilk kez bambaşka hissetmiştim o gece
Yürürken ikimiz yıldızların altında sessizce

Ürkekti bakışların o zaman
Sesinde bir o kadar titrek
Söylemiştik aşka dair bir şarkı
Yürürken seninle o gece

Ben en çok gözlerini sevdim senin
Çakmak çakmak bakan
Alev yapıp yakan
Ürkek gözlerini içtim o gece

Sonraları çok geceler geçirdim ben
Yaktığın o ateşle
Ter içinde...
Seninle.

İlk kez ürkekliğini yaşadım
Küçük okul çocuklarının
İlk gün telaşını gözlerinde

İlk kez tepeden tırnağa titredi bedenim
Dudakların usulca değdiğinde tenime
Ve ilk kez özgür olup uçtu ruhum
Seninle otururken o gece şark köşesinde

İlk kahroluşumdu
Evveli hiç ama hiç yoktu
O gece vurdun sen beni
Anlatırken yıldızları, yalnızlığı, ve seni...

Seni daha çok sevdim sevgilim
Ama hiç anlatamadım kendimi
Bir şiirdi sadece
Anlatan sana, beni...

Her ay muhasebesini tuttuk sevdamızın
Bak bu birinci ay buda ikinci, bak bu da geceler
Oysa hep korktum ben
Derler ya hani sayılı gün çabuk geçer...

Oysa bu yaşanılan bir sevdaydı
Bizim sevdamızdı yeri göğü sarsan
Ne bir zamanı olmalıydı
Nede bir mekanı...

Sana bendeki seni anlatmak istedim hep
Kimi zaman bir gül oldun
Telaşla kalbimin üzerinden verilen
Kimi zaman bir lale...

Sen aslında benim erguvan çiçeğimdin
Sen benim herşeyim sevdiğimdin...
Sen benim kıyamadığım
İncitemediğimdin...

Tek gördüğümdün sen benim
Sen benim tekir kedim
İnatçı keçim
Ve gözlerinde kaybolduğum suratsızımdın sen benim.

Güzeldin, sevdiğimdin, herşeyimdin
Sen benim şiirimdin
Uğruna şiiri terk ettiğim
Adlarını adınla değiştirdiğimdin....

Ama aslolan sevdaydı
Gözlerindi beni ayakta tutan
Sensiz düşüyorum birtanem
Ne olur tut ellerimden