Sen Şiiri - Arıkan Akar

Olmadığın
Bir uçurumda buldum kendimi
Koyu ve derin
Oysa sen güzel bir kokuyu saklayan bir düş gibi
Yayıldın karanlığıma
Ve yine günah işledim
Çarmıha gererek aşkımı
Ey sen gizemli kadın
Gitmeyi ve kalmayı beceremeyen
İnce kum tanesi gibi sallanan adımların..

Hülyalı dualarım Rabba ulaşsaydı
Denizi dinginleştien parmak uçlarına tapardım
Kutsal ve çileli yaramın altındaki
Yanılgıya sarılarak
Tapmak isterdim
Körpe teninin üstünde uyuyan yürek sızıma

Uykumu böldüğün ilk gündü
Çınladı gitti bülbüller şafaklarını
Her şey yeniye dönüştü
Yüreğimin bin bir duygusuyla
İnsan yarasına alışınca daha çok severmiş
İşte bu yüzden kimse dağıtamaz bu hüznümü

Sana yazdığım mektuplarda geziniyor parmak uçların
Ve yüzüme mırıldanıyor avuç için
Sayfaları ağıt gibi inlerken alnımın en kırışık çizgisinde
Yorgunum
Gücüm yok göstermeye
Daha uzakları

Hoşça kal sevgilim
El sıkışmadan, konuşmadan..
Yeni bir şey değil ölüp gitmek bu yaşamda
Ve ben yine ölüyorum
Ama sen benim kalbimsin
Kendine iyi bak..