Sen Şiiri - Ömer Can Sarıca

Baştan başlıyorum yazmaya seni
Dilimde, en güzel kelimelerle
Kağıda baştan döküyorum seni
Kalemimin ucunda yıldızlarla..

Mürekkebim, gecenin karanlığı
Kâğıdım, hayatın en güzel sayfası
Misâl, o sabahki heyecan gibi
Veya kolumu tuttuğun an gibi

An durdu o zaman, kuşlar sustular
Çiçekler eğdi başını, kıskandılar
Sana bakışımı, bana bakışını
Şimdi yabancı olan bakışını..

İyinin ne olduğunu gördüğüm
Gözlerin, gözlerime kördüğüm
Ne vakit kapatsam önüme gelir
Hakkında ne varsa gönüle gelir

Nasıl, gökle yıldız ayrılamazsa,
Sen de içimden öyle çıkamazsın.
Nasıl ki, ruh, ölmeyince çıkmazsa
Sen de içimden öyle çıkamazsın.

İnsan, unutamaz öldüğü anları
Derin bir yaradır, hep sızlar durur.
Ben de, senin, o güldüğün anları
Unutamam, yüreğimde saklı durur.