Sen...
Gökte gezen meleğin
Insana dönüştürülmüş hali..
Sen..
Yara bere içinde kalan yaralı yüreğimin
Bu yeryüzündeki tek mecali...
Sen..
Umudunu yitirmiş kaderine küsmüş
Bu ben-i âdem'in
Geleceğe umutla bakmasını sağlayan ahvali..
Sen...
Yağmur tanesi kadar berrak , kar tanesi kadar ak. Gökyüzünde süzülen bulutlar kadar şeffaf Kaderime muştulanan bir son dakika, hoş bir vuslat....
Sen yüreğim, Sen ömrüm,
Seninle gülecek bu deli gönlüm.....
Kayıt Tarihi : 13.12.2017 01:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Katırcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/12/13/sen-3555.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!