Zor olduğunu sandığımız zamanlardan geçtik
Yaptığımız hiç bir şeyden pişman da değildik
İnsan olmayı öğrendik önce
Ve sevmek geldi arkasından
Sevmenin kabahat olmadığı zamanlarda
Karşılıklı çıkar ilişkisiydi bizimkisi
Sen beni seviyordun bense seni
Gözlerin çok güzeldi mesela
Uzun bir yolda ki ara bir durak gibi
Bir kere durmaya görsün insan
Yolculuk orda biterdi
Sen gülerdin ağaçlar çiçek açardı,kuşlar göçe başlardı.
Sen ağlardın güneş bulutların arkasına kaçardı
Sen ağlardın küçük bir çocuk ağlardı
Her şeyin eksik parçası sendin
Her sorunun cevabı sen
Ben çok şanslı bir insanım
Senin varolduğun dünyada yaşadım
Kayıt Tarihi : 12.11.2017 16:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Su an icin paylasamiyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!