Sen Şiiri - Mehmet Mert Çam

Seni ilk gördüğüm andan beri,
Unutamadım o güzel gözlerini.
Bana bakan, beni seven,
O tatlı bakışlarını.

Aşkın adı Afrodit derler, seni bilmeyenler,
Hera’dır bence yani sen.
Duyguları, hissettikleri bilinmeyen,
Ona karşı susan ise ben.

Kimlere baktığını düşünmek o gözlerin,
İçimi acıtıyor, üzüyor.
Sadece bana bakmasını istememek,
Sana atan kalbimi,
Yakıp, yıkıyor, hayasızca.

Bakışlarını çevirip her baktığında,
İçimi puslu bir nefret bürüyor.
Baktığın her yere, herkese,
Elimden gelmiyor bir şey dermansızca,
İçime atıp kalbime gömüyorum.

Olmuyor bitanem, olmuyor!
Ne böyle, ne sensiz.
Tek çaresi ikimizin olması,
Aniden ebediyete kadar…

Bahar açar içimde o vakit,
Gözlerin sadece bana bakıp beni seven.
Unuturum her şeyi, geçmişi o vakit,
Sen olursun baharımda tek açan çiçek.