Sen Şiiri - Enes Karadağ

Her sevginin sonu bitiş mi?
İkinciye geçmek bu kadar acı mı?
Ben bir bulamadım gitti seni.
Eden bulur mu bu sevdayı.

Tersim iyi mi iyi biraz.
Halim sana çok ayaz.
Dilim dolanmaz sana karşı.
Kalbim senin kalbine karşı.

Hayat anlamsız geliyor sen yokken,
Bir anlam sensin o hayatta,
Zahmet etmene gerek yok ama karşımdasın,
Düştükçe hayatta tekrardan kalktık ayağa.

Kelimem sensin ağzımda dolananımsın,
Sen benim kalbimin en ince telisin.
Belki kırılman çok yüksektir ama
Tamamını onarmak baştan başlamak.

Hayat yorgun diye bizde yorulduk,
Zaman yok dedikçe yukarı baktık.
Yanlış oldu dimi saatli tasmalık,
Ne demek zaman yok her gün işlerken.

Seni yerim bir tanem derin bir sevginin tomurcuklaşmış halisin sen,
Beni sevginle boğ ki sevginin nasıl olduğu asırlarca anlaşılabilsin.
Zamana inat çekip nasıl olursa olsun yeniden devam edelim beraber,
Aklım neredeydi ki böyle çılgın bir hissin icadının sonuçlarının armağanı.

Her saniyem ömrüne bedel olsun canımın huzuru.
Yarımsın sen benim hayatta tamamlarsın beni,
Sevdalarım nereye gitti elinle koymuş gibi.
Şimdi eritemezler bu donmuş kalp buzulunu.

Zerre dahi olsam bulurum seni her daim,
Faniyiz ama akılsız hiç değiliz.
Böyle sabahlar varken uyur muyuz biz,
İşte böyle akşamlarda bazen uyuyorum.

Ufuğum sen oldukça şaşmaz yolum,
Işık gibisin benim için bedenim için.
Hayatın anlamını bulmuşken kaybet miyim seni,
Zaten hayattaki anlamlar nadir olanlardır.

Yolum uzundur benim istersen bekleme beni,
Gelmezdin zaten bu telaşın şimdi niye ki.
Unuttum pardon sen benim ilk sevdiğimsin,
Mahiyetin artıkça sev beni baştan en güzeliyle sen.