Sana, sabaha kürek çeken bir akşam yorgunluğuyla yazıyorum...
Henüz kirletilmemiş sayfaların üzerine titriyor parmaklarım...
Sonu gelmek bilmeyen bir lahzadayım...
Yürek buruk; ben, seni aramaktayım...
Vakit bir hayli geç, zaman yorgun...
Kelimeler kifayetsiz, kalem suskun...
Aklım karışık, bu boğucu kalabalıkta yalnızlığı yaşar mı insan?
Bir lahzada çakılıp, hiç donakalır mı zaman?
Kollarına bıraktım aşkı zaman denen bu rüzgârın,
Sonra... O öksüz satırlara ağıtlar yaktım!
Oysa en vazgeçilmeziydi benimkisi sevdanın,
Ağladım, satırları ıslattı yaşlarım... Yazamadım...
04.01.2017 00:38
Mikail GümüşKayıt Tarihi : 11.1.2017 22:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!