Sen... Şiiri - Bilal Karaman

Sen öğrettin
Dalgaların kıyıları döverken
Yosunları bilinmezin ıssızlığına
Çekip sürüklediğini

Sen söyledin
Tozlanmayan her hatıranın
Meyhane masalarında
Şerefine kadehler kaldırıldığını

Sen anlattın
Umutsuz şarkıların
Aslında umudu çağırdığını

Bilmez misin?
Üstüne titreyen bir kalbi susturur
Kaçak düşlere yangın olan bakışların

Uçurumlarda açar ayaklarına serilen
Ateş çiçekleri

Kirpiğinin kıvrımları
Keskin bir bıçak gibi biler gözlerini
Üzerine titreyene kör kalırsın

Bilmez misin?
Hani sorar ya imam
Nasıl bilirdiniz
İyi tanırsın da
Hiç unutamadığın
Hayat gibi taşımaya mecbur olduğun
Nutkunu durduran cevaptır
İçinden haykırırsın
İyi bilirdim diyemezsin

Daha dün sen öğretmiştin
Zindanlara kapatılıp kahırlara gömülse
Namazı kılınmayan aşk ölmemiştir
Ölmez demiştin

Ezanı ilk babam okumuş kulaklarıma
Salam daha verilmedi haberin olsun