Sen Şiiri - Ömer Piri

Anadolu kıyılarında sensizliği perçinleyen bir tan vakti
Marmaradan karadenize diz çök der gibi hezeyanın
Gölgeler uçurtmaları çoktan terketti
Sere serpe gökyüzündeki çiğ taneleri
Avuntular,kehkeşanlar,hüzünler,tebessümler yer ile yeksan olunca
Bir tan vakti yeşerir derdi sükuneti serapların
Bir çöl narasıyla yediveren gülleri, bir anka kuşu edasıyla
Tebessümün rengini verir bir ankara slüeti gözlerin
Sirkeciden başladığım yolculuğumun sakaryada konaklaması gibi
Saatler, günler,aylar ilkbahar ve sen...
Senden öncesi ve senden sonrası mavi yokuşların siyah gölgesi
Bir yol topraktan semaya avuçlarımın ebedinde çürüyen
Ve bir secaat ardından gözlerinin şafağında büyüyen
Saatler,günler,aylar ilkbahar ve sen..
Günyüzü namilerin meçhullerinde saklı, yemyeşil goncası
Memleket viranında tan olmuş yokluğun
Ben sende yitik bir tebessüm,sen bende bir seherin dokunuşuyken
Dua olsun hasretimin yokuşlarına sana dair nefesim
Saatler günler,aylar,ilkbahar ve sen....