Sen Şiiri - Mehmet Dağaşan

Yarenim, yarınım; sol tarafıma hükümdar
Kapalı bir mahzende dört tarafım hep duvar
Duvarlarda çiçekler, aşkla her yanımı sarar
Bir balığın suya ihtiyacı kadar
Bülbül de her daim gülünü arar

Öyle bir geldin ki şah-ı cihan’ım
Volkanik yıldırım gibi düştün gönlüme
Dinmeyen bir fırtına gibi estin
Hiç kimsenin giremediği bölgeyi
Sen tek seferde fethettin

Köz olmuş yarınıma ateşim
Issız bir yolda yarenim
Kötülük yağmuruna şemsiyem
Kalp kapıma attığım kilidim
Aşamadığım denizlere köprüm
Dalgalar içinde boğulurken
Beni o acizlikten kurtaranım
Yanımda olmasan bile
Her aynaya baktığımda
Yanımda hissettiğim kadınım
Tek servetim sen, tek hazinem sen
Kalp otağımda tek oturan sen
Bazalt sütunlar üzerinde yürürken
Düşmemek için tutunduğum el sensin

Rüzgar şimdi seni bana getirse
Bir buse değdirsem yüreğine
Bir müddet sonra ellerini versen
Ve o an hiç bitmese
Özlemim son bulsa
Ancak bitmezdi ki özlemim
Yanındayken bile
çölde suya özlem çeken
çiçekler gibi seni özlerim

bir gün bitecek bu özlem
çölde çiçek suya kavuşacak
hasta çocuk iyi olacak
sevdiğim hep yanımda kalacak
Ahmet Kaya her zaman çalacak
Biz hep yan yana olacağız sevdiğim..