çocuksun sen
istemediğin olmayınca kızıyor
kalbindekileri incitiyorsun
çocuksun sen
gönlüne ters gelenleri kabul etmiyor
eline geçince kırıyorsun
çocuksun sen
dileğin kabul olmadığında
ağlıyor eline aldığın değeri hırpalıyorsun
çocuksun sen
bir gülüşe kanıyor
bir söze dünyayı yıkıyorsun
çocuksun sen
öfkelendiğinde hiç düşünmüyor
sonrasında bir ölü gibi unutuyorsun..
çocuksun sen
gördüğüne kanıyor
görmediğine inanmıyorsun..
daha kedini dinlemeyi bilmiyorsun..
Zeynep BeşenKayıt Tarihi : 10.5.2015 04:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Beşen](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/05/10/sen-3285.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!