Sen Şiiri - Osman Köksal

Yasak bir rüzgar var şimdi bende,
Senden uzak, sana yasak,
Senden bir esinti var içinde,
Benden uzak, bana yasak...

Kendimi hapsettiğim rüzgardayım şimdi,
Sensiz bir kıtanın, senden uzak ucunda,
Bir kaç adım var aramızda,
Rüzgarın beni itebileceği kadar yakın
Bir ateşsin kanımda,
Fakat o esinti yok rüzgarımda,
Güneşi bile söndürebilecek bir rüzgar,
Kendini sende kaybedip, sende buluyor,
Işığından alev alarak gizlice,
Seni işliyor özüme ince ince,

Estikçe açıyorken
Ruhumun derinliklerinde yerini,
Yok olan her zerre,
Bu boşluğu büyütürken,
Aşkımda deryalar kabartıyor,
Senden gelen her ışık,
Bir esinti oluyor,
Bir fırtına kopuyor,
Söndüremediği bu ateş,
Bir hayal ki haddini aşıyor,
Alevleri büyürken özümde,
Beni benden alıp,
Sana bende yapıyor.

Rüzgarın fısıldadığı bir ezgi,
Yaksa da kaçılmıyor,
Yaksa da geçilmiyor,
Bağımlılık Ölümüne,
Bağlılık gözlerine.
Işık kadar göze,
Alev kadar öze,
Hitabeden bir ateş.
Sen nefes kesen bir rüzgar,
Sen nefes veren bir esinti,
Bağlılık ölümüne,
Bağımlılık gözlerine.

Yasak bir şiirsin Sen,
Okunması yasak,
Yazılması hak.

3.3.2015