Sen Şiiri - Engin Tunca

Sen;
Bir güneş gibi doğdun gönlüme.
Ruhuma ferahlık veren bir esinti,
gözüme parıltı,
Yaşama sevincim oldun.
Sen;
Akıl da bırakmadın,
fikir de.
Dünyam değişti,
Tanıyınca.
Kavak yelleriyle buluştum,
başımda esen.
Titredim,
düşününce seni.
Aldı götürdü,
bakışların, gülücüklerin,
taa uzaklara,
bilinmeyen diyarlara.
Mahkum oldum gözlerine,
müebbet.
Sen;
Bambaşkasın.
Sen;
Sevda çiçeğimsin.
Hep böyle bak,
eksilmesin gülücüklerin.
Hep böyle kal,
hep dost kal,
dost kalalım.
OLUR MU?

06.12.2000 İstinye