Sen Şiiri - Tuğşah Bilge

Sen aşkını uzaktan sevmeyi bilmezsin
Leyla ile mecnundan bahsetsem dinlemezsin
Yanımda olsan heyecendan titrer sesin
Uzaktayken bağırıp çağırıp kükrersin
Sinirlenip beni sevmediğini söylersin
Ve yine bağırırsın -Allah belanı versin
Sonra üzülür beni sevdiğini söylersin
Boynuna sarılmak öpmek istiyorum dersin
Aramızda dağlar tepeler olmasına rağmen
Tuhaf benden saçlarını okşamamı istemen
An meselesi halbuki senin buraya gelmen
Yeterlidir kavuşabilmemiz için istemen
Acele ediyorsun beni sevmek için orada
Rahat oturamıyorsun beş dakika koltuğunda
Benim elimden birşey gelmez sen dayanamasan da
Biliyorsun kavuşacağız sonunda çok yakında
Tuğşah lafla peynir gemisi gitmez deyip duruyorsun
Yardımcı olmuyorsun ve bir çıkar yol göstermiyorsun
Sonra diyorsun ki beni boş sözlerle avutuyorsun
Bir tek sana olan,saf temiz aşkıma inanmıyorsun
Benim seni sevdiğimi söylemen bardağı taşırdı
Bana bu şekilde davranman kalbimi fevkalade
Kalbimin kırılan parçalarına bir güzel kız takıldı
Yumuşak zarif elleriyle o hoş kız kalbimi onardı