Sen Şiiri - Kadir Haktan Türkeli

Adımlarını attıkca haince keskin ıslık gibi tiz yollarına,
ş ı l l ı k c a
Ben kış uykusundan uyanan dertlerimle güreşiyordum
Ödemsel yaralarım sanki alaturka makamında sol nota vuruşlarındaydı
Ama sen gerdan kırıyordun harın başına vurarcasına

Halbu ki...!
Ellerin soğuk suya değse
Söylemi bozuk lallaşan dilimde,
.....ekşimsi kekre kekemelerim başlardı,kolit sancısı gibi

Bir gölge oynunda yitirdin sana olan duygusal hislerimi
Görgüsüz sözlerindi
Ve çiğ süt emdiğin

Ne idi o günler....!
Kayıp etmenin korkusu sarmalardı
Beynimi kemiren kıskançlılığım
Hani küçükken kıskandığım meful sızağan bulanık suda çürüyecek B İ S K İ L E T İ M
.....g i b i

Tıkaz
Bencil
Sözü kof
Duruşsuz
Ve de suratsız insan kılık
İnsançıklardan

Sen adımlarını meyva özü tadında esans karışımı ile M A Y A L A R K E N
K U R Ş U N İ
ve gözü dışarıda ki
İ F F E T S İ Z
Ben bir hastahane koridorun/da mahsene kıstırılmış çaresiz militan tekin
C A N-P A Z A R I N D A Y D I M

Birirsin ki...!
Ben nice sivrikuyruk belaların oksiyür teleklerini yoldum da geldim
Taş duvarlarda onur izini bıraktım
Şimdi duygularımı betimlerken
Şiir diye göz yaşlarımı sergiliyorum
Ve de sevdasından dem vuranların sözcüklerinde arıyorum seni

Her aynaya baktığımda kendi suratımda ki hüzünlerde görürcesine
Sensin
S E N