“Sen” nöbetindeyim her gece…
Uykusuzluğumun adı “sen”,
Çâresizliğimin adı “sen”,
Yoksunluğumun adı “sen”,
Yalnızlığımın adı…
“Sen”…
Parola “sen”…
Sensizlikle başlar ve sensizlikle biter günlerim.
Gecelerim sabahı doğururken ölür…
Hasret mi? O da ne? Ben özlemedim ki…
Özlemler bekleyişimin yanında ölür…
Kayıt Tarihi : 10.11.2013 20:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!