Sen Şiiri - Rıdvan Cankiç

Ne kadar kötü geçerse geçsin
Yağmur alıyor götürüyor beni.
Bir rahatlama alıyor vücudumu
Ve bir o kadar uzun sürüyor.
Bu birler yağmur dinene kadar bitmiyor.
Akşamın gelmesini,
Bulutların, güneşin gitmesini fark edemeyip
Karanlıkta kalmasını unuttuğu gibi
Ben de sabahın sona erdiğini
Fark etmiyorum yağmur sayesinde.
Kış olunca kendime bile
Bütün bir yaz dokunmadığımı fark ediyorum.
Sadece hapşırırken
Ve yüzümü yıkarken dokunmanın dışında,
Rüzgâr bana,
“Buradasın ve yaşıyorsun.
Hadi ilikle önünü,
Ellerini ceplerine sok.
Atkını boynuna dola,
Ellerine eldivenlerini tak” diye sesleniyor.
Rüzgâr olmasa
Kendi kendime bakmasını bile beceremeyeceğim,
Dokunmayacağım.
Yaz mevsimi gelince
Bütün bir sene çalışmanın heyecanını
Bir haftalık dinlenmeye sığdırmak isterim.
Bir havuz,
Belki bir kumsal,
Belki bir tatil köyü,
Belki de memleket ve toprak kokusu sarıyor bedenimi.
Seçmek de ne kadar zor,
Hiçbirisi de bir birlerine yakın değil ki,
Bir gün ona bir gün ona gideyim.
Gitmediğim yerler küsüyor bana,
Gittiğim yerlerde
“Hoş geldin, seni özledik” diyor.
Bu mevsimlerde bir tek şey yok.
Yalnızlığı yok edecek olan SEN…