Gideceğin güne kadar süren
Ve kalbimde büyük bir haz oluşturan
Bu mutlu ve unutulamaz rüyam,
Bitti...!
Ayrılık zamanı geldi.
Bu yürek yine isyanla dolu.
Dünya'ya, hayata, son bir kez öpemediğim dudaklara;
Hepsini veremediğim yarım kalan sevdama,
Duygularıma ve büyük aşkıma.
Tüm her şeye isyan ediyorum bu ayrılıktan sonra.
Artık ellerim boş ve gözlerim dolu yokluğundan,
Kalbim paramparça.
Untuma beni,
Unutamıyorum seni...
Kalbim sızlıyor...
İçim git gide daha da daralıyor.
Dayanamıyorum...
Sen, Dünya'nın en büyük hırsızı,
Sen, Dünya'nın en güzel varlığı,
Sen, bu kalbim tek hükümdarı,
Gözlerimden akan her gözyaşım,
Sen, Dünyam...
Elveda...
Unutma beni,
Unutamıyorum seni...
(18,10,2003 Ordu)
Namık Kemal KaraKayıt Tarihi : 18.10.2003 15:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Namık Kemal Kara](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/10/18/sen-298.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!