Sen Şiiri - Kadir Burak Kara

Seninle geçirdiğimiz güzel vakitlerimizi özlüyorum
Zaman, ne kadar da çabuk akıyordu senin yanında...
Ve ben, tüm yaşayacaklarımızdan habersiz,
Öylece heyecanlı anlatışlarını dinliyordum karşında...

Gözlerin ne güzel de bakıyordu gözlerime,
Sanki, ben de seni seviyorum diyordu dudakların,
Fısıldayarak kulağıma, her kelimede...
Ama ikimizde söyleyemiyorduk içimizde kopan fırtınayı birbirimize...

Nereden bilecektik ki birgün yollarımızın ayrılacağını?
Nereden bilebilirdik ki birgün tüm umutların bir kuş olup uçacağını?
Veya hesaplayamadığımız bir fırtınanın,
Yanında alıp götüreceğini aşkımızı...

Şimdi ikimizde avutuyoruz kalplerimizi,
Küçük bir çocuğu avutur gibi...
Hep ağlamadık mı? Daha küçücük bir çocukken
Bizim olmasını istediğimiz şeylerin peşinde koşarken...
Alıştık ağlamaya, alıştık kandırılmaya, avutulmaya
Peki ya nasıl alışırım ben, sen olmayan bana...