Sen... Şiiri - Hamuşan

Seni seviyorum cümlesi hiç bu kadar yakışmamıştır bir kadına ve hiç bu kadar anlamlanmamıştır bir zamir tek başına kullanıldığında...Sen....
Seni bir cümlenin içine sığdırmak ne mümkün hiçbir lügatta benzeri yoktur güzelliğinin.Zerafetin bir nesne değildir dolaysız yoldan tümlenen bir cümlede.Seni sevmek üzerine yazılabilecek o kadar kitap vardır ama ben iki kelimeyi bir araya getirip söylemeye yol bulamıyorum.Hiç bir yüklem öznesine bu kadar çok yakışmaz.Ve her hangi bir yüklemime "kim" "ne" diye sorulsa senden başka bir özne bulamam.
Paragraflar senle başlar, mısralar sana doğru...
Kafiyesi yoktur sensiz hayatımın, redif olarak kalırım sadece sen yoksan eğer sonunda...
Sensiz dünyamda gizli özne gibiyim.Soru sorulmazsa çıkmaz ortaya düşüncelerim.
Bana aşkı sen öğrettin.Aşka dair bişeyler yapmayı.Aşka dahil olup daima içinde kalmayı.Devrik bir cümleyi toparlayamayan ben yüklemler savuruyorum zamirleri nesneleri aşıp özneye ulaştırmak için.
İsim tamlaları gibiyiz.Tamlayan sen tamlanan ben.Sen yoksan eksiktir bütün kurallar yoktur bir ahenk hayatımda ve boştur bütün yazılanlar aşkı her kaleme aldığımda...