Sen... Şiiri - Buse Ar

Yalnızsın…
Aşman gereken duvarlar var önünde…
Ve yıkılmaz tabuların.

Mutsuzsun…
En değer verdiklerin bırakıp gitti seni…
Fazla konuşmuyorsun artık.
Sessizliğinle kafanı dinliyorsun.

Kırgınsın…
Belki kendine…
Belki de çevrendekilere…
Kim bilir belki de sadece birisine.

Güvensizsin…
Kendin dahi; kimseye güvenmiyorsun.
Güvenemiyorsun.
Çünkü en önce gidenlerin;
Asla gitmem diyenler olduğunu biliyorsun.

Kırgın, mutsuz, umutsuz, yıpranmış…
Hepsi sensin.
Bütün olumsuzluk sıfatlar peşpeşe nitelediğinde seni;
Anlıyorsun yokluğunu, hiçliğini.