Sen... Şiiri - Elçin Gelir

Seni sevdim. Kuş sütü bile eksik olmayan sofraların yanında kuru ekmek gibiydin. Öyle bereketli ve daha zengin. Ekmeğin yanına bırakılmış iki zeytin gibiydi gözlerin. Ben diyeyim gece kadar, sen de dipsiz bir kuyu. Öyle karaydı işte öyle zifiriydi gözlerin. Meze olmadın hiçbir zaman sonrama. Ya içtiğim su oldun ya da iki şekerli çay olup ısıttın içimi. Zaten çok üşümem bilirsin. Arada bir titrerse... içim sarıldığım battaniyem olurdun. Asla yatağımdaki bir yabancı olmazdın. Asla yatağımda yan yana uzandığımdın olmazdın. İzlediğim reklam olurdun, takıldığım bir haber, sevdiğim bir dizi, unutamadığım bir film.Hepsinin sonunda bizi onların yerine koyduğum olurdun. Kol saatim olurdun. Bilirsin tek bir günüm yoktur onu evde unuttuğum. Yanıma geleceğinde geçmez saatler olurdun. Sen yokken koşturan akrep ile yelkovan. Bana yüz çeviren bir akşamüstü olurdun. Kararırdı gözlerin. Hoyratlaşırdın. Soğurdu birden ellerin, üşürdüm. Bazen güneş olurdun kışın ortasında. Dokunmadan ısıtırdın. Yaptığım program olurdun, ertelediğim toplantı. Anneme söylediğim küçük bir yalan olurdun. İçtiğim kahvenin fincanında ki fal olurdun. Gelecek olan haber, kapalı yol, gerçek olacak dileğim olurdun. İnanırdım. Kalp krizim olurdun, migrenim olurdun, mide ağrılarım olurdun, acıyan yerlerime aldırmadan yine içimde seni korurdum.
Sen tuttuğum dilek olurdun. Gerçek olmasa da tutabilmişken asla bırakmadığım…