Sen Şiiri - Abdullah Yılmaz

Bir ışık tuttum güneşten.
Bir gül ektim Akdenizden
Bir umut bekledim meltemden
Sendin o gözlerimdeki yıldız
Sendin o kalbimdeki gizli kız.

Her gün gördüm seni düşümde
Gözlerinde buluştuk gözlerinde
Bir de baktım düşmüş gerçektende
Sendin o gözlerimdeki yıldız
Sendin o kalbimdeki gizli kız.

Bir şeyler eksikmiş senden önce
Yaz geldi yüreğime sen gelince
Demek insan oluyormuş, insan sevince
Sendin o gözlerimdeki yıldız
Sendin o kalbimdeki gizli kız.

Aldın gittin tüm anılarımı
Kaybettim dünümü yarınımı
Bağladın sensiz olan kollarımı
Sendin o gözlerimdeki yıldız
Sendin o kalbimdeki gizli kız.

Bir gülüş ki dağlar eridi
Bir dokunuş ki yüreğim titredi
Bir aşk ki beni delirtti
Sendin o gözlerimdeki yıldız
Sendin o kalbimdeki gizli kız.

Kar yağıyor bak dışarıda
Uçuşuyor taneleri etrafımızda
Bir tek sen yoksun kollarımda
Sendin o gözlerimdeki yıldız
Sendin o kalbimdeki gizli kız.

Bazen bir korku sarar içimi
Bilinmez korkular kemirir bedenimi
Bir güneş gibi aydınlattın gecelerimi
Sendin o gözlerimdeki yıldız
Sendin o kalbimdeki gizli kız.